[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_row _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default” custom_padding=”||0px|0px||”]
Als ex-hoofdredacteur vraag ik me bijna dagelijks af: waarom zetten mijn ex-collega’s de ‘tegendraadse’ meningen over Corona niet levensgroot op de cover? Dat zijn immers stuk voor stuk primeurs.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row column_structure=”1_3,2_3″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”1_3″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_image src=”https://bewusteburgers.be/wp-content/uploads/2020/09/clown.png” title_text=”clown” _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][/et_pb_image][/et_pb_column][et_pb_column type=”2_3″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”]
Het antwoord kreeg ik van een redactielid bij een grote krant: als ze iets durven publiceren dat tegen de gangbare virologenvisie indruist, dan vult de mailbox van de krant zich ogenblikkelijk met kwade lezersbrieven.
Daarin wordt dan steevast gewezen op het gevaar van zo’n stuk dat ingaat tegen de gebruikelijke, dagelijkse paniekzaaierij in alle media. ‘Onverantwoord’ luidt het, volgens die lezersreacties. ‘Gevaarlijk’.
Dus kijkt de redactie de andere kant op en geeft terug braaf het obligate, voor de verkoopcijfers veiliger, panieknieuws weer.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][et_pb_row _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”][et_pb_text _builder_version=”4.5.2″ _module_preset=”default”]
Maar waarom is de lezer zo verknocht aan dat panieknieuws? Waarom is hij of zij blij en gerustgesteld als het verschijnt, iedere dag opnieuw?
Psychologen hebben daar een verklaring voor. Prof. klinische psychologie Mattias Desmet heeft er zelfs al een paar opiniestukken aan gewijd: de angst wordt mettertijd een warme cocon, die veilig aanvoelt, hoe absurd dat ook klinkt.
Veilig, want gedeeld door heel velen, door een geruststellende meerderheid. Een groep, waarbinnen alle angstigen zich thuis en geborgen voelen. Gedeelde smart is immers halve smart.
Zo gaat de angst een eigen leven leiden, en krijgt ze legitimiteit. Ze is waardevol, nuttig en nodig. En iedere dag zijn er dan die geruststellende boodschappen in de media: het is OK om bang te zijn, zelfs ‘slimme’ mensen als virologen zijn doodsbang. Zij zijn de roedelleiders van de groep bange dieren.
Die berichten worden door de angstigen gekoesterd als dagelijks manna, als verlossing. En alle berichten die de angst zouden kunnen wegnemen, worden verfoeid en gehaat.
Daarom zetten mijn ex-collega’s die niet op de cover: slecht voor de verkoop. Op de mediamarkt is er geen vraag naar geruststelling, maar naar onrust. De lezer/kijker wil angst en paniekzaaierij ?
Angst en paniekzaaierij zal hij krijgen.
Luc De Wandel
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
