Chinese wetenschappers van de universiteit van Shanghai publiceerden onlangs de uitkomst van een schokkend experiment. Ze claimden erin geslaagd te zijn op kunstmatige wijze mannelijke ratten nakomelingen te laten baren.
Daar was natuurlijk wel allerlei medisch geknutsel voor nodig geweest.
De eindconclusie van de wetenschappers dat hun onderzoek grote impact zou hebben op de wetenschap van reproductieve biologie, laat zien dat het experiment niet op zichzelf staat. Het is onderdeel van een breder streven in de medische wereld om biologische verschillen tussen mannen en vrouwen door medische ingrepen ongedaan te maken.
Dit experiment is natuurlijk niet los te zien van de huidige transgenderideologie die de medische wereld binnengedrongen is. Deze ideologie streeft naar het opheffen van de biologische verschillen tussen man en vrouw.
Dat streven is immers pas compleet als ook de man in staat is kinderen te baren. Het idee is niet heel nieuw. In zijn boek De ethiek van genetische controle schreef de Amerikaanse bio-ethicus Joseph Fletcher al in 1988 over de medische ontwikkelingen die het mogelijk zouden maken voor een man om een baarmoeder te krijgen, kinderen te baren en ze zelfs borstvoeding te geven.
De Chinese wetenschappers mogen dan pochen over een wetenschappelijk succes, in werkelijkheid blijkt dat zeer relatief.
Zo blijken er maar heel weinig embryo’s te overleven in deze parabionten, en de ratjes die wel levend ter wereld kwamen stierven grotendeels spoedig daarna. Ook hadden ze allerlei vreemde afwijkingen.
Dit soort medisch geknutsel kent geen winnaars, enkel verliezers.
Stel dat dit experiment opnieuw uitgevoerd zou worden, maar dan op mensen. Dan is er allereerst een man nodig die gecastreerd moet worden, een onomkeerbare ingreep.
Er moet een vrouw zijn van vruchtbare leeftijd die haar baarmoeder aan hem afstaat (en dus zelf geen kinderen meer kan krijgen). Verder een zwangere vrouw die voor een continue toestroom van bloed zorgt (want uit het onderzoek blijkt dat dit vrouwelijk bloed noodzakelijk is voor een succesvolle zwangerschap bij de man), wat gevolgen zou kunnen hebben voor haar eigen gezondheid en zwangerschap.
Dan één of meerdere embryo’s die kunstmatig gecreëerd moeten worden, wat er op zich al voor zorgt dat ze later meer kans maken op onder andere psychische ziekten. Als ze de transplantatie overleven, niet meteen na de ‘geboorte’ alsnog overlijden, en geen vreemde afwijkingen hebben, groeien ze op in een gezin waarvan de vader hun vader en de moeder hun moeder niet is.
Dit onnatuurlijke streven levert niets goeds op en laat alle betrokkenen gebroken achter.
Is het gezin in gevaar?
Bronnen:
https://www.ncregister.com/blog/chinese-experiment-abuse-of-science
