Lockdown, mondmaskers, social distancing, bubbels, avondklok …
Zoveel beperkende maatregelen op de korte termijn hebben we sinds WOII niet meer gezien, toch?
Er is meer dan duidelijk sprake van ‘collateral damage’ . De horeca en cultuur- sector spartelen zich een weg in de constante wissel van maatregelen. De sancties zijn ook niet mild.
De vraag of dit beleid wel gezond is, dringt zich op.
Oudjes kwijnen weg in afzondering en mensen van alle leeftijden worstelen met sombere gedachten. Over de stijgende nood aan mentale/ pschychische hulp wordt gesproken, maar de cijfers staan op onzichtbaar in de media.
Ook de lichamelijke gezondheid wordt op de proef gesteld. Ingrepen worden uitgesteld of mensen stellen die zelf uit om de zorgsector niet te belasten.
We maken ons zorgen…
Is het geen tijd om weer constructief en moedig het leven weer op te vatten en de jongeren een kans te geven zich te onplooien voordat ze dichtklappen?
Wij denken van wel.