EEN BRIEF UIT 1942

3

[et_pb_section fb_built=”1″ _builder_version=”3.22″][et_pb_row _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”4.6.6″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]

EEN BRIEF UIT 1942

Een jonge duivel:
Hoe heb je zoveel zielen naar de hel gestuurd?
Oude duivel:
Met angst!
De jongere:
Goed gedaan! Waar waren ze bang voor? Oorlog? Hongersnood?
De oude:
Nee, een ziekte!
De jongere:
Zijn ze niet ziek geweest? Waren ze niet aan het sterven? Was er geen remedie?
De oude:
Ze werden ziek, ze stierven, er was een remedie.
De jongere:
Ik snap het niet…
De oude:
Ze dachten per ongeluk dat het enige wat ze ten koste van alles moesten houden het leven was! Ze knuffelden elkaar niet, groetten elkaar niet, ze gingen weg van elkaar. Ze hebben elk menselijk contact opgegeven en alles wat menselijk was! Ze hebben geen geld meer, ze zijn hun baan kwijt, maar ze kozen ervoor om bang te zijn voor hun leven, zelfs als ze niet eens brood hadden. Ze geloofden alles wat ze hoorden, lazen de kranten en geloofden blindelings alles wat ze lazen. Ze hebben hun vrijheid opgegeven, nooit het huis verlaten, ze zijn nergens heen gegaan. Ze hebben geen familie en vrienden bezocht.
De wereld is een groot concentratiekamp geworden met vrijwilligers. Ze hebben alles aanvaard! Gewoon om een andere ellendige dag te overleven.
Ze hebben niet geleefd, ze zijn elke dag dood!
Het was makkelijk om hun ellendige zielen te nemen…

C.S. Lewis
′Brieven van Berlicche′- 1942

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]

Deel deze informatie

3 thoughts on “EEN BRIEF UIT 1942

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *