In deze opiniebijdrage maakt Herwig Mannaert, burgerlijk ingenieur en gewoon hoogleraar aan de Universiteit van Antwerpen, zeer terechte bedenkingen bij de expertise van de virologen, de simplificatie van de realiteit, de zin en veiligheid van vaccins en vraagt hij zich af waarom gepaste behandelingen amper relevant lijken te zijn. Hij nodigt uit om ‘buiten het doosje‘ te denken.
Gelukkig mag er toch heel af en toe een artikel in de mainstream media verschijnen dat eens ingaat tegen de pensée unique. Graag meer van dit zodat we allemaal het bredere plaatje kunnen zien. Want ik vermoed dat de media uiteindelijk de grootste macht heeft en daarmee dus een verpletterende verantwoordelijkheid!
Hieronder enkele interessante uittreksels uit het artikel in Knack:
Opvallend is dat het beleid vooral op de virus-experten rekent om een elementaire medische regel als afstand houden om te zetten in vele tientallen concrete regeltjes voor het alledaagse leven. De omvang van deze verzameling regeltjes lijkt wel onbeperkt te zijn, en ondertussen zelfs regelmatig met de absurditeit te flirten. Het lijkt nochtans evident dat de medische experten hiervoor niet zijn opgeleid, en dat ze evenmin met de werkbaarheid of effectiviteit van deze regeltjes ervaring hebben. Met andere woorden, met betrekking tot dergelijke regeltjes zijn ze helemaal geen expert.
Alsof er in een maatschappij van vele miljoenen levende wezens in een complexe omgeving geen andere cruciale factoren zijn, zoals de mate waarin de maatregelen gevolgd worden, de klassieke periodieke cycli van besmettingen, de invloed van het weer op de hoeveelheid zonlicht of gezonde buitenlucht die mensen binnenkrijgen, en zovele andere elementen die het humeur, welbehagen en dus ook het immuunsysteem van mensen kunnen beïnvloeden. Deze bijna absurde simplificatie van de realiteit is des te schrijnender door het systematisch negeren van elk empirisch bewijs dat de strengheid van maatregelen en lockdowns amper invloed lijkt te hebben op de cijfers. Dergelijk bewijs is niet alleen te vinden in individuele staten (Zweden, Florida, Texas), maar staat eveneens te lezen in wetenschappelijke artikels, zoals in The Lancet, of in CESifo Economic Studies.
Zo krijgen we ook weinig te horen over de aard van de mogelijke neveneffecten van de vaccins, komt een mogelijke diversificatie in aanpak op basis van leeftijd niet aan bod, en gaat men voorbij aan het mogelijk periodiek karakter van deze vaccinaties. Nochtans lijkt het meer dan redelijk om zich af te vragen waarom jonge mensen, die vrijwel geen enkel risico lopen op ernstige corona-complicaties, halsoverkop dienen gevaccineerd te worden met vaccins onder een experimentele goedkeuring, en dit wellicht op periodieke basis de rest van hun leven.
Je zou het haast vergeten, maar er was een tijd dat we bij een ziekte in eerste instantie naar een gepaste behandeling uitkeken. De experten van het beleid lijken nochtans helemaal niet bezig te zijn met de ontwikkeling of validatie van een behandeling voor corona-patiënten, en er zelfs amper tot niet over te communiceren. Zo zie je regelmatig getuigenissen en zelfs studies opduiken over gunstige resultaten van behandelingen met Hydroxychloroquine/zink, Ivermectine, Dexamethasone, of zelfs Vitamine D. En ook al is de positieve werking vaak controversieel en zelfs betwist, je verwacht toch dat een overheid massaal experten en middelen inschakelt om dergelijke behandelingen zo snel mogelijk te valideren en indien mogelijk op punt te stellen.
Maar dergelijke behandelingen, die in tegenstelling tot vaccins kunnen helpen bij mensen die reeds ziek zijn, lijken al meer dan een jaar amper relevant, bijna taboe zelfs, voor experten en beleid. Ook het uitwerken en uitdragen van technieken om onze weerstand proactief te verhogen en zo de kans op ernstige klachten en complicaties te verminderen, lijkt niet belangrijk. Nochtans zijn er overvloedig aanwijzingen dat de kwetsbaarheid voor corona-symptomen en complicaties enorm beperkt kan worden door buitenlucht, zonlicht (Vitamine D), en het vermijden van zwaarlijvigheid. Merkwaardig genoeg, zowat het tegenovergestelde van alles wat de lockdowns in de hand werken.
En laten we talloze initiatieven lanceren die opnieuw hoop, enthousiasme, welvaart en welzijn kunnen brengen.
Ook vorig jaar in augustus pleitte hij al om het debat open te trekken en meer te twijfelen. Dat artikel lees je hier.
