Een reactie van S. Annemans, dochter prof. L. Annemans

Beste mensen,

 

De titel die vandaag in het Nieuwsblad verscheen:

 

Lieven Annemans zorgt opnieuw voor ophef met filmpjes over vaccins: “Wat kon hij nog meer doen om zijn geloofwaardigheid onderuit te halen?” deed mij zelf in mijn pen kruipen.

 

Een vaardigheid die ik eigenlijk niet bezit, maar voor deze gelegenheid wel uittest. Deze zoveelste publiekelijke uithaal naar mijn vader gaf me het bekruipende gevoel dat ik iets moest ondernemen.  Gelijk wat, … iets … .

 

Het gemak waarmee men al weken, zelfs maanden mensen met bewezen academische kwalificaties publiekelijk aan de schandpaal nagelt, omdat ze durven een kritische noot te uiten, neemt steeds verdere (voor mij tot voor kort onmogelijk geachte) proporties aan.

 

Zijn deze mensen ongeloofwaardig zoals het artikel ook over mijn vader durft te beweren?

Is mijn vader plots een anti-vaxxer omdat hij een bericht deelt van Pierre Capel (een man die hoogleraar experimentele immunologie was aan de Universiteit Utrecht.

Hij studeerde biochemie aan de faculteit Wiskunde en Natuurkunde van de Universiteit van Amsterdam en promoveerde op een medisch immunologisch onderwerp)?

 

Waarom en waaruit is deze publieke heksenjacht plots ontstaan? Wie is mijn vader echt? Weet iemand het eigenlijk?

Van alle mensen die zonder blikken of blozen deze artikels uit de grond stampen… Weten ze over wie ze schrijven, wat ze aanrichten? Stellen ze zichzelf ook eens kritisch in vraag? Ik hoop het wel, ik weet het niet. Daarom vertel ik jullie graag zelf wie mijn vader is.

 

Hoe anders kan ik dit doen dan door mijn vader te omschrijven, de persoon die hij is voor mij. Een man waarnaar ik mijn hele leven al opkijk. Iemand die zich al zijn leven lang inzet om de wereld (niet alleen die van mij, maar die van de mensheid) een beetje beter en mooier te proberen maken.

 

Iemand die niet tegen diep onrecht kan, een integer man en een ontzettend vriendelijke man. Hij is iemand die nooit naar rang of stand zal kijken, hij voelt zich goed bij ieder persoon en zal nooit een vriendelijk praatje uit de weg gaan. Iemand die niet te koop zal lopen met zijn verwezenlijkingen en verdiensten, een eenvoudig man. Een beleerd, intelligent persoon. Een uitzonderlijke intelligentie die hijzelf ook niet uit alle macht wil bewijzen. Een uitzonderlijk man, meestal geliefd door vriend en vijand. Een helpende hand, een steun, een familieman,…

 

Iemand die mij heeft helpen uitgroeien tot een zelfstandige vrouw, een verdienste op zich

 

Een man die zich nooit zal verlagen om iemand publiekelijk aan te vallen en diens geloofwaardigheid te grabbel te gooien. Dat uitgerekend deze fantastische mens datgene moet overkomen dat hij zelf nooit zijn ergste vijand zou aandoen, … dat steekt.  Ik kan het niet laten, ik wil toch nog iets kwijt over het artikel,…

 

De titel van het artikel spreekt aan. Deze sensatie zoekende titel doet mensen klikken, spoort mensen aan om meer te lezen. Jammer dat de titel louter een parafrasering is van de woorden van 1 man die zijn ongenoegen over mijn vader uitspuwt met lasterende woorden. Tot daar aan toe, we zeggen toch steeds dat iedereen het recht heeft op vrije meningsuiting?

Maar dat deze vrije meningsuiting van deze ene persoon voldoende is om een heel artikel rond te verzinnen, dat begrijp ik niet.

 

 

Kan men zomaar op deze manier een artikel uitwerken, waarmee men de wetenschappelijke geloofwaardigheid van een internationaal gelauwerde man met enkele zinnen probeert teniet te doen?

 

Niet alleen bevat het artikel onjuistheden, het is naar mijn mening ook nog eens beneden alle niveau. Een niveau waarin men geen grondig onderzoek doet naar de oorsprong van deze laster, waar respect ver zoek is en al te gemakkelijk geschreven is en online gegooid wordt, zodat het daar gretig gedeeld en becommentarieerd kan worden.

 

Al van jongs af aan leert men ons om steeds onze naasten met respect te behandelen. Om niet hetgeen te doen bij een ander wat je zelf ook niet graag zou hebben dat men bij jou doet. Om kritisch te zijn, maar niet onbeleefd, niet onvriendelijk. Om niet je eigen mening boven een ander te stellen. Om in dialoog te gaan bij onenigheid. Om niet achter elkaars rug lelijke dingen te vertellen over elkaar. Eigenschappen en die gedragingen die mij steeds ingeprent geweest zijn door mijn ouders.

 

Al deze sociale omgangsregels verdwijnen in het niets wanneer men op deze wijze aan journalistiek doet. Is dit het geworden? Ongefundeerde meningen gebruiken als basis voor een artikel? Uiteraard is dit ook een uiting van mijn vrije mening

 

Ik hoop oprecht dat men in eigen boezem durft kijken, dat men terug op zoek gaat naar de essentie van goede journalistiek, dat men toch even het schaamrood op de wangen krijgt en beseft wat dergelijke publiekelijke vingerwijzingen teweeg brengen in een maatschappij, in een gezin, in een persoon,…

 

Hopelijk kunnen jullie mijn neergepende gedachten volgen.

 

Alvast mijn excuses aan ieder van jullie die moeite hebben met mijn schrijfstijl en niet altijd samenhangende verwoordingen.

 

 

Aan diegenen die zich aangesproken voelen door dit schrijven, ik wens jullie al het beste toe, ik koester geen wrok, geen boosheid, … .

 

Ik ben simpelweg een dochter die het opneemt voor haar vader, omdat dit iets is dat hij niet snel zelf zal doen.”