Gedicht van de bijna 90-jarige Roger Lybaert
Roger Lybaert:
“Deze tijd doet me denken aan 1933 toen in Duitsland onder het mom van de vrede de democratie ten onder ging met alle gevolgen vandien. Hoe meer mensen dit lezen, hoe talrijker we ons bewust worden van wat er gaande is. Met mijn gedicht hoop ik de ogen te openen. Het enige wat hier nog ontbreekt is dat men me één van de dagen daadwerkelijk in een gevangenis werpt. Maar ook dat zou ik over hebben voor de vrijheid.”
VRIJHEID
IK streed mijn leven lang
voor vrijheid en voor recht
toen recht noch recht was
en vrijheid reeds verworven
opeens was recht en vrijheid verdwenen
was recht plots onrecht geworden
men kan het niet verwoorden
wat het ons allen deed
we streden en verworven
de vrijheden die we kregen
wie kent ze nog, de vrijheden
pers het spreken en het denken
het gaan en staan waar wij wilden
de horizon zonder grenzen was
nu plots de deuren en de vensters dicht
het denken weggedeemsterd
heb je toen wel eens gedacht
dat dit na eindeloze strijd opnieuw
dit opnieuw de harten kon beroeren ..
dat wat wij wilden ooit zou verdwijnen
onder eindeloos geklets bedolven
voor goed en welzijn onrecht kwam
het hoogste goed de vrijheid zou verdwijnen
en wij verweesd werden gelaten
geachte heer, mevrouw,
ik heb verleden week de uitzenden op VRT 1 gevolgd waarin dhr Lybaert een gedicht over de zwarte vogels vliegen … opdroeg. Ik vond dit heel pakkend maar enorm mooi. Zou u mij hiervan de tekst kunnen/mogen doorsturen aub?
Hartelijk dank bij voorbaat.
Hoogachtend.