In 1986 gingen miljoenen Filippino’s de straat op in Manilla in vreedzaam protest en gebed in de People Power-beweging. Het regime van Marcos viel op de vierde dag.
https://www.bbc.co.uk/news/world-asia-pacific-12567320
In 2003 verdreven de Georgiërs Eduard Shevardnadze door de bloedeloze Rozenrevolutie, waarbij demonstranten het parlementsgebouw bestormden met de bloemen in hun handen. Dankzij vreedzame verzetscampagnes in 2019, kondigden de presidenten van Soedan en Algerije bedienen aan dat ze, na tientallen jaren in functie, zouden opstappen.
Why People Power is Working in Africa | Foreign Affairs
In beide gevallen overtroefde het burgerlijk verzet van gewone leden van het publiek de politieke elite om radicale verandering te bewerkstelligen.
Er zijn natuurlijk veel ethische redenen om geweldloze strategieën te gebruiken. Maar overtuigend onderzoek door Erica Chenoweth, een politicoloog aan de universiteit van Harvard, bevestigt dat burgerlijke ongehoorzaamheid niet alleen de morele keuze is; het is ook verreweg de krachtigste manier om de wereldpolitiek vorm te geven.
Er werd aangetoond dat als ongeveer 3,5% van de bevolking actief deelneemt aan de protesten, het volk serieuze politieke verandering kan bewerkstelligen.
The Success of Nonviolent Civil Resistance | ICNC
Onnodig te zeggen dat het onderzoek van Chenoweth voortbouwt op de filosofieën van vele invloedrijke figuren door de geschiedenis heen. De Afro-Amerikaanse abolitionist Sojourner Truth, de campagnevoerder Susan B Anthony, de Indiase onafhankelijkheidsactiviste Mahatma Gandhi en de Amerikaanse burgerrechtenactivist Martin Luther King hebben allemaal overtuigend gepleit voor de kracht van vreedzaam protest.
De workshop georganiseerd door het International Center of Nonviolent Conflict (ICNC), een non-profitorganisatie gevestigd in Washington DC, presenteerde veel aansprekende voorbeelden van vreedzame protesten die een blijvende politieke verandering teweegbrachten, waaronder bijvoorbeeld de ‘People Power-protesten’ in de Filippijnen.
Geweldloos verzet is dus een effectieve methode om grote transformaties in de samenleving te bewerkstelligen!
In samenwerking met Maria Stephan, een onderzoeker bij het ICNC, voerde Chenoweth een uitgebreide literatuurstudie uit over burgerlijk verzet en sociale bewegingen van 1900 tot 2006, een dataset die vervolgens werd bevestigd met andere experts in het veld. Ze beschouwden vooral pogingen om regimeverandering teweeg te brengen. Een beweging werd als een succes beschouwd als ze haar doelen zowel binnen een jaar na haar piekbetrokkenheid als als direct resultaat van haar activiteiten volledig had bereikt. Een regimewisseling als gevolg van buitenlandse militaire interventie zou bijvoorbeeld niet als een succes worden beschouwd. Een campagne werd ondertussen als gewelddadig beschouwd als het bombardementen, ontvoeringen, de vernietiging van infrastructuur of enige andere fysieke schade aan mensen of eigendommen betrof.
Tegen het einde van dit proces hadden ze gegevens verzameld van 323 gewelddadige en geweldloze campagnes. En hun resultaten die werden gepubliceerd in hun boek ‘Why Civil Resistance Works: The Strategic Logic of Nonviolent Conflict’ waren opvallend.
http://cup.columbia.edu/book/why-civil-resistance-works/9780231156820
Over het algemeen hadden geweldloze campagnes twee keer zoveel kans van slagen als gewelddadige campagnes: ze leidden 53% van de tijd tot politieke verandering, vergeleken met 26% voor de gewelddadige protesten.
https://www.belfercenter.org/sites/default/files/legacy/files/IS3301_pp007-044_Stephan_Chenoweth.pdf
Dit was mede het gevolg van kracht in aantal. Chenoweth stelt dat geweldloze campagnes meer kans van slagen hebben omdat ze veel meer deelnemers uit een veel bredere demografie kunnen rekruteren, wat ernstige ontwrichting kan veroorzaken die het normale stadsleven en het functioneren van de samenleving verlamt.
Van de 25 grootste campagnes die ze bestudeerden, waren er zelfs 20 geweldloos, en 14 hiervan waren regelrechte successen. In totaal trokken de geweldloze campagnes ongeveer vier keer zoveel deelnemers (200.000) als de gemiddelde gewelddadige campagne (50.000).
Zo lokte de ‘People Power-campagne’ tegen het Marcos-regime op de Filippijnen op zijn hoogtepunt twee miljoen deelnemers, terwijl de Braziliaanse opstand in 1984 en 1985 een miljoen trok en de Fluwelen Revolutie in Tsjecho-Slowakije in 1989, 500.000 deelnemers.
“Cijfers zijn echt belangrijk voor het opbouwen van macht op manieren die echt een serieuze uitdaging of bedreiging kunnen vormen voor diepgewortelde autoriteiten of bezettingen”
Geweldloos protest lijkt de beste manier om die brede steun te krijgen.
Zodra ongeveer 3,5% van de hele bevolking actief is gaan participeren, lijkt succes onvermijdelijk.
“Er waren geen campagnes die waren mislukt nadat ze 3,5% deelname hadden behaald tijdens een piekevenement”, zegt Chenoweth – een fenomeen dat ze de “3,5%-regel” heeft genoemd. Naast de ‘People Power-beweging’ waren dat de Zingende Revolutie in Estland eind jaren tachtig en de Rozenrevolutie in Georgië begin 2003.
Chenoweth geeft toe dat ze aanvankelijk verrast was door haar resultaten. Maar ze haalt nu veel redenen aan waarom geweldloze protesten zoveel steun kunnen krijgen.
Misschien wel het meest voor de hand liggende is dat gewelddadige protesten noodzakelijkerwijs mensen uitsluiten die bloedvergieten verafschuwen en vrezen, terwijl vreedzame demonstranten de morele hoge positie handhaven.
Chenoweth stelt dat geweldloze campagnes over het algemeen gemakkelijker openlijk kunnen worden besproken, wat betekent dat nieuws over hun optreden een breder publiek kan bereiken. Gewelddadige bewegingen, aan de andere kant, vereisen een voorraad wapens en zijn meestal afhankelijk van meer geheime ondergrondse operaties die moeite kunnen hebben om de algemene bevolking te bereiken.
Door brede steun onder de bevolking te krijgen, is de kans groter dat geweldloze campagnes steun krijgen bij de politie en het leger – juist die groepen waarop de regering zou moeten steunen om orde te scheppen.
Tijdens een vreedzaam straatprotest van miljoenen mensen is de kans groter dat de leden van de veiligheidstroepen bang zijn dat hun familieleden of vrienden zich in de menigte bevinden, wat betekent dat ze er niet in slagen de beweging tegen te gaan. “Of als ze kijken naar de enorme aantallen mensen die erbij betrokken zijn, komen ze misschien tot de conclusie dat het schip is gevaren en willen ze niet met het schip ten onder gaan”, zegt Chenoweth.
Uiteindelijk zou Chenoweth willen dat onze geschiedenisboeken meer aandacht besteden aan geweldloze campagnes in plaats van zich zo sterk te concentreren op oorlogvoering.
Tot besluit kan gesteld worden dat ‘algemene stakingen, ‘vreedzame demonstraties’ en ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’, de krachtigste en enige strategieën zijn van geweldloos verzet!
The people have the power!
https://www.bbc.com/future/article/20190513-it-only-takes-35-of-people-to-change-the-world
