Jongeren opgejaagd door politie: Robocop versus tiener

Gisteren liep de oorspronkelijke 1 april grap in het Ter Kameren bos uit de hand.

Duizenden jongeren verzamelden zich in het ter Kameren bos. De honger naar sociaal contact  is groot. Menselijk…

Echter, we lezen in Humo:

“Als 1-aprilgrap, zo begon het fictieve festival La Boum in het Ter Kamerenbos in Brussel. Toen vervolgens duizenden mensen toch naar het park afzakten, liep het uit de hand. ‘Waar is dat feestje, hier is dat feestje,’ scandeerden de jongeren. Niet veel later besloot de politie traangas en waterkanonnen in te zetten om de menigte uiteen te drijven. In de grote clash die volgde raakten 34 mensen, onder wie 26 agenten, gewond, 22 mensen werden gearresteerd. De definitieve eindbalans volgt nog in de loop van vandaag.”

Wat wordt hier niet gezegd?

Nadat we vanuit onze redactie rondbelden naar getuigen, aanwezige volwassenen met gezond verstand een job, een huis, een hart voor jongeren en onafhankelijke denkers, kregen we een vollediger verhaal te horen. We stellen ons toch heel wat vragen bij dit optreden vanuit de overheid.

“De jeugd in het bos, zat eigenlijk samen zonder problemen te maken.”

Ze droegen geen masker, ze hielden geen afstand. Dat was hun grootste misdaad. Toen kwam de politie…

En hoewel het parlement nu, met de handen in het haar, tracht recht te trekken wat het afgelopen jaar op vlak van ‘schendig van grondrechten’ scheef liep omdat de maatregelen zelfs niet wettelijk zijn… wordt er ondertussen toch zo hard opgetreden naar onze jeugd toe.

Wij vragen ons af…

Is het wijs om zo’n massa gemaskerde en gewapende agenten te paard en gewapend, mét honden, af te vuren op jongeren die de wanhoop nabij zijn?

Is dit de boodschap die wij onze kinderen meegeven?

Is dit opvoeding?

Is dit liefdevol?

Zinvol?

Is dit een fatsoenlijk beleid?

Is dit in naam van de volksgezondheid?

Gaan we enkel de gewonde agenten betreuren? Wat met de getraumatiseerde en gekwetste jongeren?

Wie komt op voor hen?

Humo alvast niet.

Op HLN horen we een sensationeel verhaal dat weer nadruk legt op: angst. De peper en het zout van onze reguliere media…

“De politie tracht het onder controle te houden”  horen we de reporter zeggen.

Maar hoe liep het plots uit de hand?

Hoe begon dit? 

We hadden ook graag te horen gekregen dat er eigenlijk niet veel aan de hand was tot het ‘beleid’  besloot om op ‘heldhaftige Hollywood geïnspireerde wijze’ die jongeren een lesje te leren…

Is het omdat er geen voetbal meer is dat de nood hoog staat om jongeren hard aan te pakken?

Waarom wordt niets gezegd over dat meisje dat omvergereden wordt door een horde politiemensen te paard? 

Hier ziet u alvast dat niet enkel agenten gewond raakten. 

Wij verdedigen zeker nooit enige vorm van geweld. We betreuren wél dat er voor zo’n drastische en weinig verbindende, weinig empathische en harteloze wijze opgetreden werd. Dat een aantal jongeren van zich afbijt en met materialen naar de politie smijt, is niet goed te keuren. MAAR, het zijn jongeren, ze hebben begeleiding nodig, volwassenen die hen steunen en helpen. En  was vadertje staat het afgelopen jaar die vaderlijke, beschermende en wijze ouder voor hen? 

Is dat niet de rol van de staat?

Nee?

Laat ons dan weer normaal doen en op een redelijke manier omgaan met deze situatie. De gevolgen van de maatregelen zijn sinds lang groter dan de kwaal, lijkt ons.

We danken alle politie die afstand neemt van zulke praktijken.

We hebben veel respect voor hun werk en de druk die ze in deze tijden ongetwijfeld voelen, maar…

Dit gaat te ver!